της μαθήτριας ΚΟΝΤΑΞΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ
( Τα διηγήθηκε στον προπάππο μου ,Σπανόπουλο Βασίλη που
γεννήθηκε το 1949 ,ο πατέρας του).
Ο γερμανικός στρατός εισέβαλε στην Ελλάδα από τη
Βουλγαρία στο χωριό Οχυρό όπου εκεί υπήρχε ένα φρούριο που λέγεται Λίσσε.Το Οχυρό
παραδόθηκε τελευταίο στους Γερμανούς ,όταν
παραδόθηκε όλη η χώρα Οι Γερμανοί έχασαν μεγάλο ποσοστό από το στρατό τους στο
χωριό Οχυρό και παραδώσανε την πόλη για κατοχή στους Βούλγαρους από το 1941
μέχρι το 1944 .
Η Δράμα ήταν υπό την κατοχή των Βουλγάρων. Οι Βούλγαροι
πραγματοποίησαν κάποια δημόσια έργα ,όμως έκαναν πολλά εγκλήματα όπως το ότι
εκτελούσαν τους άντρες κυρίως στους νέους .
Δύο από αυτούς
ήταν η θείοι του προπάππου, ο Γιάννης και Δημήτρης.
Ο Γιάννης ήταν
παντρεμένος και είχε μία κόρη .Ο Γιάννης και ο Δημήτρης είχαν άλλα τέσσερα
αδέρφια .Ο μικρότερος ήταν ο Αβραάμ ο οποίος κρύφτηκε στο σπίτι και οι
Βούλγαροι δεν τον είδαν και έφυγαν .Από
τα 6 αδέλφια οι δύο εκτελέστηκαν και οι άλλοι τέσσερις πέθαναν από φυσικά αίτια
.Κατάγονταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ήταν πρόσφυγες από το 1922.
Οι Βούλγαροι
έμπαιναν μέσα στα σπίτια και έπαιρναν τους άντρες για να τους εκτελέσουν. Είχαν
ένα χώρο πάνω από τον νοσοκομείο της Δράμας κοντά στο χωριό Μοναστηράκι όπου
εκεί γίνονταν οι εκτελέσεις και υπήρχε μια στήλη με τα ονόματα των ανθρώπων που
εκτελούνταν.
Η αντίσταση στη βουλγαρική κατοχή αποτέλεσε
την πρώτη μαζική λαϊκή εξέγερση στον ελλαδικό χώρο αλλά είναι και μία από τα πρώτες (αναφέρεται και ως το πρώτο) σε
ευρωπαϊκή κλίμακα κίνημα εναντίον του Άξονα.
Μετά την καταστροφή
του κινήματος ακολούθησαν μαζικά αντίποινα κυρίως στο νομό Δράμας από τα
βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής .Όταν η Γερμανία έχασε τον πόλεμο οι Βούλγαροι
έφυγαν από την πόλη.