Της μαθήτριας ΣΤΑΜΟΥ ΝΕΦΕΛΗΣ
Η προγιαγιάμου Ευθυμία γεννήθηκε στις αρχές
του 20ου αιώνα .Ζούσε σε ένα χωριό λίγο έξω από τη Λάρισα, στα Δελέρια Τυρνάβου
.Στην οικογένειά της ήταν 4 αδέρφια και όλοι ασχολούνταν με τη γεωργία Εκείνη έζησε τον πόλεμο του 1940 .Χαρακτηριστικά
θυμόταν ότι οι Γερμανοί είχαν μαζέψει στον προαύλιο χώρο του σχολείου όλα τα γυναικόπαιδα
.
Ήταν δύσκολοι καιροί ,υπήρχε
πείνα και πολλές φτωχές οικογένειες Έλεγε επίσης πως περνούσαν αεροπλάνα και
πετούσαν διάφορα μπαούλα που είτε είχαν βόμβες είτε χρήματα .Όσοι ήξεραν
γράμματα άνοιγαν αυτά που είχαν χρήματα, γιατί μπορούσαν να διαβάσουν τι έγραφε
πάνω τον μπαούλο. Αυτές ήταν κάποιες από τις ιστορίες που μου είχε διηγηθεί όσο
ζούσε .
Το σπίτι της
προγιαγιάς μου ήταν πλίνθινο με πέτρες και χαμηλό ταβάνι. Η τουαλέτα βρισκόταν
έξω από το σπίτι, στην αυλή είχαν κότες λαχανικά και φρούτα .
Η προγιαγιά μου είχε δύο κόρες και έχασε τον άντρα της πολύ νωρίς από ασθένεια όταν
αυτές ήταν τότε τριών και επτά ετών . Αναγκάστηκε να δουλεύει στα χωράφια για πολλά
χρόνια ,για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Απεβίωσε το 2015 στα 99 της χρόνια.