Της μαθήτριας ΙΑΤΡΙΔΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ
Η
καταγωγή της μητέρας μου είναι πλούσια σε ιστορία και
παράδοση.
Από την πλευρά της μητέρας της, η οικογένεια
της
προέρχεται από την Κωνσταντινούπολη και την
Ραιδεστό.
Στην Κωνσταντινούπολη ο προπάππος μου
έμεινε στην
συνοικία Ταταύλα μία πλούσια περιοχή. Είχε 3
αδερφές και
έναν αδερφό που ήρθανε όλοι ζωντανοί στην
Ελλάδα μετά
την μικρασιατική καταστροφή.
Εγκαταστάθηκαν
πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην
Λάρισα.
Από την πλευρά του πατέρα της έχει ρίζες από
το ιστορικό
Σούλι και την όμορφη Πάρο. Ο προπάππος μου
ανήκε στην
ξακουστή οικογένεια των Νάτσηδων που μαζί με
τους ΜΠΟΤΣΑΡΑΙΟΥΣ
και τους ΤΖΑΒΕΛΑΙΟΥΣ πολέμησαν
γενναία
εναντίον των Τούρκων στο Σούλι.
Ο Προπροπάππος
μου από την πλευρά της μητέρας μου
ήτανε ο
άρχοντας της Ραιδεστού με εννέα γιους και μία
κόρη που
αγάπησε και παντρεύτηκε τον παραγιό του
προ-προπάππου
μου, κάνανε πολλά παιδιά, είχανε 9 μύλους
και ήταν οι
άρχοντες της Ραιδεστού, όμως κάποιοι από
αυτούς
σκοτωθήκανε με την ανταλλαγή του πληθυσμού
στην
Μικρασιατική καταστροφή. Ο προ-προπάππος μου
όταν ήρθε
στην Ελλάδα με την ανταλλαγή πληθυσμού το
1924
εγκαταστάθηκε στο χωριό Κουλούρι της Λάρισας στο
κονάκι του
Μπέη, ένα τριώροφο κτήριο με λουτρά που τα
έλεγαν χαμάμ
και πολλά δωμάτια και του έδωσαν και 150
στρέμματα
χωράφια ως κλήρο. Ερχόμενοι με τα καράβια
στο ένα
καράβι είχανε την περιουσία τους και στο άλλο
καράβι ήτανε
αυτοί, όμως το καράβι που είχε όλα τους τα
ρούχα και τα
χρυσαφικά βούλιαξε και έτσι σώθηκαν μόνο
αυτοί.
…………………………………………………………………………………..
Η καταγωγή του μπαμπά μου έχει τις ρίζες
της στα βάθη
της
Ανατολικής Τουρκίας και συγκεκριμένα και οι δύο
παππούδες
μου κατάγονται από την Καισάρεια
Πρωτεύουσα
της Καππαδοκίας και το Νέβσεχιρ ή αλλιώς
–Νεάπολη-
όπως το έλεγαν οι Έλληνες, περιοχή της
ιστορικής
Καππαδοκίας. Μέχρι το 1922 που ξεκίνησαν οι
διωγμοί των
Ελλήνων, οι προ-παππούδες μου, ζούσαν
αρμονικά με
τους τούρκους συγχωριανούς τους, όμως
αναγκάστηκαν
τελικά το 1924 με την ανταλλαγή του
πληθυσμού να
έρθουν οριστικά στην Ελλάδα αφήνοντας
πίσω την ζωή
τους και τις περιουσίες τους, ξεκινώντας από
την αρχή σε
μία χώρα που οι ντόπιοι δεν τους ήθελαν γιατί
θεωρούσαν
ότι είναι Τούρκοι. Έτσι ξεκίνησε ο αγώνας της
επιβίωσης με
την τελική τους αποδοχή από τους ντόπιους.
(Την ιστορία
μου την διηγήθηκαν οι γιαγιάδες μου Πέρσα
Σαματζή και
Δέσποινα Ιατρίδου.)