Της μαθήτριας ΓΑΛΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Την προγιαγιά μου τη λέγανε Κυριακή Γιαμαλή και ήταν από την ανατολική Θράκη ,από
ένα χωριό που λεγόταν Κούμπαο ή Χρυσάμπελο .Το Χρυσάμπελο ήτανε 12 χιλιόμετρα
μακριά από την Κωνσταντινούπολη. Η προγιαγιά η Κυριακή ορφάνεψε μικρή .Την
πήρανε ψυχοκόρη σε ένα σπίτι που ήταν πλούσιο. Εκείνοι οι άνθρωποι είχανε
τέσσερα αγόρια. Όταν μεγάλωσε, παντρεύτηκε έναν από αυτούς που ονομαζόταν Σπύρος.
Η
οικογένεια ήταν ευκατάστατη και είχαν πολύ περιουσία .Είχανε καΐκια που το
προσωπικό τους ψάρευε στην θάλασσα του Μαρμαρά και τα πουλούσαν στην Κωνσταντινούπολη
.Είχαν χωράφια με αμπέλια, κεράσια .Σπέρναν σιτάρια ,κρεμμύδια και είχανε ζώα .Το
σπίτι τους ήταν διώροφο, είχε υποστατικά που έμενε το προσωπικό .
Μια μέρα
όμως το 1918 τους είπανε πως πρέπει να εγκαταλείψουν την πόλη γιατί θα έμπαιναν
οι Τσέτες και θα τους σκότωναν. Έπρεπε να φύγουν μέσα σε 24 ώρες ,εκείνοι όμως
δεν το πιστέψανε και συνέχισαν κανονικά τη ζωή τους .Όταν ξημέρωσε όμως η ημέρα
έφτασε ο τουρκικός στρατός και άρχισαν να σκοτώνουν τον κόσμο .
Τότε οι
παππούδες της γιαγιάς μου φόρτωσαν κάποια αναγκαία πράγματα και τις οικογένειές
τους πάνω στα καΐκια και όσους χωρούσαν να πάρουν και έφυγαν από την πατρίδα
τους .Στην αρχή έφτασαν στο λιμάνι του Βόλου ,όπου και κάθισε ένα από τα
αδέρφια τους. Οι άλλοι ήρθαν στη Γιάννουλη και εδώ έζησαν μία ωραία ζωή με όλες
τις ανέσεις τους.
(Τα
διηγήθηκε στη γιαγιά μου η μαμά της).
ΓΑΛΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ