Της μαθήτριας ΝΙΚΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ -ΦΩΤΕΙΝΗΣ
Ιστορία για τον προ-προπάππο μου Κυριάκο
Ψούνη κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Χειμώνας του 1942. Η βαριά καταχνιά της
γερμανικής κατοχής σκεπάζει ακόμη την πατρίδα μας .Βρισκόμασε στη Θήβα, πόλη
που αποτελεί σημαντικό κόμβο λόγω της τοποθεσίας της στο πλαίσιο του ενιαίου
νομού Αττικοβοιωτίας ως ενδοχώρα στις Αττικής .Συνορεύουσα με τα Δερβενοχώρια
της Πάρνηθας, έχοντας στην περιοχή το εύφορο κομμάτι γης της Κωπαΐδας που είχε αποξηρανθεί και ήταν τεράστιου ενδιαφέροντος για τους Γερμανούς
κατακτητές και τους Ιταλούς φασίστες .
Εκεί και ο σιδηροδρομικός κόμβος που
εξυπηρετούσε τις ανάγκες του στρατού κατοχής. Σε ένα μικρό σπιτάκι στην άκρη
του σταθμού, που είχε παραχωρηθεί από τις αρχές, ζούσε ο προ-προπάππος μου ο Κυριάκος,
η προ-προγιαγιά μου η Ευαγγελία με την
κόρη τους και προγιαγιά μου Βιργινία μικρό κορίτσι τότε .
Ο προ-προπάππος
μου ήταν κλειδούχος στον σιδηρόδρομο και μυστικά μέλος της Αντίστασης, που είχε
ξεκινήσει να θεριεύει στην περιοχή από ανθρώπους ψυχωμένους που δεν άντεχαν τη
σκλαβιά.
Είχε πάρει
εντολή από το Αρχηγείο να τοποθετήσει νάρκες σε κάποια βαγόνια για τα οποία είχαν πληροφορίες ότι θα μετέφεραν γερμανικό
στρατό και προμήθειες με τελικό προορισμό τα μέτωπα της Αφρικής. Μια σκοτεινή
νύχτα λοιπόν ο προ- προπάππος μου τοποθέτησε την νάρκη σε ένα βαγόνι και τη ετοιμάστηκε
να αποχωρήσει όταν σηκώνοντας στο κεφάλι του πάγωσε !
Ένας
γερμανός στρατιώτης τον σημάδευε με το τουφέκι του φωνάζοντας Άλτ! Βλέποντας
καλύτερα τον προ-προπάππο μου ο στρατιώτης της Βέρμαχτ κατέβασε το όπλο του και
με έκπληξη στα μάτια είπε: “ -Και εσύ Κυριάκο;’’
Ήταν ο Χανς, ένας Αυστριακός που υπηρετούσε
στη Βέρμαχτ ,όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αυστρία και ανάγκασαν πολλούς Αυστριακούς
να καταταγούν στον γερμανικό στρατό.
‘’ -Τι να
κάνω Χανς ; Είναι η πατρίδα μου’’, απάντησε ο προ-προπάππος μου.
Τελικά ο Χανς
δεν τον κατέδωσε στους Γερμανούς και αργότερα του ανταποδόθηκε η καλοσύνη του, όταν σε μάχη με τους αντάρτες
ο Χανς αιχμαλωτίστηκε αλλά του χαρίστηκε η ζωή ,επειδή ο προ-προπάππος μου τους διηγήθηκε το
περιστατικό .
Αργότερα τα χρόνια μετά τον εμφύλιο ο προ-προπάππος μου συνελήφθη, στάλθηκε στη Μακρόνησο,
βασανίστηκε, καταδικάστηκε δυο φορές σε θάνατο και αφέθηκε ελεύθερος με την
αμνηστία .
ΝΙΚΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ -ΦΩΤΕΙΝΗ