Της μαθήτριας ΔΩΔΑ ΜΑΡΙΤΙΝΗΣ
Της μαθήτριας
ΔΩΔΑ ΜΑΡΙΤΙΝΗΣ
Νεράιδες -Καλόθειες.
Αυτή
την ιστορία μου τη διηγήθηκε η γιαγιά μου Ευδοκία Σπανού (γεν.1957) που τής την
είχε πει η μαμά της και προγιαγιά μου η Ευτυχία
Σπανού.
Στα παλιά χρόνια σε πολλά χωριά πίστευαν στον
μύθο των νεράιδων .Ένα από αυτά τα χωριά ήταν και το χωριό της γιαγιάς μου, η Διάβα
Ελασσόνας, απλά τις ονομάζανε Καλόθειες. Η προγιαγιά μου, η μαμά της γιαγιάς
μου, της διηγήθηκε αυτή την ιστορία που πρωταγωνιστούσε κιόλας!
Ένα βράδυ εκεί που καθόντουσαν στην καλύβα
κοντά στη στάνη, γύρω από τη φωτιά και στις συζητούσαν ξαφνικά απ’ έξω άκουσαν
μεγάλη φασαρία σαν να γινόταν γάμος με μουσικές ,κλαρίνα, γέλια και χορούς και
είδαν κοπέλες ντυμένες στα άσπρα σαν
νύφες να χορεύουν σε κύκλο. Ο πατέρας της προγιαγιάς, που κατάλαβε τι συμβαίνει,
έσβησε κατευθείαν τη φωτιά και της είπε να μη μιλήσει για να προστατευτούν από το να τους κάνουν
κακό ή να τους πάρουν τη μιλιά.
Συχνότερα οι Καλόθειες εμφανίζονταν μετά τα
μεσάνυχτα και εξαφανιζόντουσαν πριν να λαλήσει ο πετεινός. Συνήθως εμφανίζονταν
κοντά σε ρέματα ή κάτω από ξύλινα γεφύρια αλλά κανένας δεν μπορούσε να εξηγήσει
γιατί εμφανιζόντουσαν εκεί και γιατί δεν ακουμπούσαν το νερό.Οι μελωδίες και το
τραγούδια τους ήταν τόσο μαγευτικά που έκανε τον κόσμο να πάει κοντά τους. Τέλος
πίστευαν ότι, αν κάποιος πάθανε κάτι κακό τη νύχτα ή αρρώσταινε, το προκαλούσαν
οι Καλόθειες.