Του μαθητή ΑΡΣΕΝΗ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
Η προγιαγιά μου η Μαρία Ζιώγα γεννήθηκε
το 1930 και έζησε στα χρόνια της κατοχής από τους Γερμανούς. Θα σας πω ένα περιστατικό που μου
το διηγήθηκε η ίδια .
Ο μπαμπάς
της προγιαγιάς μου είχε μαντρί με πρόβατα και τότε τα χρόνια ήταν δύσκολα και
έπρεπε τα παιδιά να δουλεύουν αντί να πηγαίνουν στο σχολείο .Έτσι η προγιαγιά
μου πήγαινε ,βοηθούσε και μετέφερε το γάλα από το μαντρί που ήταν λίγο πιο έξω
από το χωριό μέσα στο χωριό .
Μια μέρα ,όπως
γυρνούσε από το μαντρί να πάει στο χωριό ,βλέπει δύο φαντάρους να έρχονται. Ο
ένας ήταν Γερμανός και ο άλλος ήταν Ιταλός. Έτσι όπως φτάνουν στην προγιαγιά
μου αντικρίζουν ένα κοριτσάκι 13 χρονών με ένα κουβά γάλα. Ο ένας από τους δύο
αρπάζει δύο χρυσά σκουλαρίκια που φορούσε η γιαγιά μου και ο άλλος παίρνει τον κουβά και
τον αδειάζει στο έδαφος γελώντας .
Αυτή είναι
μια εικόνα που με προβλημάτισε πολύ και μου έχει μένει στο μυαλό από τότε .Από
αυτό καταλαβαίνει κάποιος τι περνούσαν οι άνθρωποι και τι μαύρη ψυχή σαν κάρβουνο είχαν ορισμένοι φαντάροι.
Δυστυχώς η προγιαγιά μου απεβίωσε το 2019 αλλά
χαίρομαι που ήταν τόσο δυνατή γυναίκα για αυτά που έχει περάσει.
ΑΡΣΕΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ