της μαθήτριας ΝΙΑΒΉ ΜΙΧΑΕΛΑΣ
Ο παππούς μου Αντώνης Δερβένης είναι 80 χρονών
(γεν.1944) και κατάγεται από το Λιβάδι Ελασσόνας .Πρόσφατα μου διηγήθηκε τις
συνθήκες ζωής του κατά την κατοχή των Γερμανών και αυτές που θυμάται από την εφηβική του ηλικία .
Αρχικά στο
χωριό από τους εμπρησμούς και τους βομβαρδισμούς είχαν καταστραφεί τα σπίτια
των κατοίκων και υπήρχαν αρκετοί άστεγοι .Έτσι οι κάτοικοι του χωριού
αναγκάζονταν να μένουν στο σπίτια συγγενών τους και στους δρόμους .Στο χωριό
επιπλέον είχαν καταστραφεί οι περιουσίες τους όπως τα χωράφια και έτσι υπήρχε
μεγάλη φτώχεια και πείνα .Ο παππούς μου θυμάται χαρακτηριστικά των πατέρα του Χαράλαμπο
και τη μητέρα του Κατερίνα οι οποίοι δούλευαν σκληρά πουλώνοντας πατάτες για να μπορέσουν να ζήσουν .Επίσης
φορούσαν λαστιχένες γαλότσες και κοντά σορτσάκια
τα οποία είχαν πολλά μπαλώματα .Υπέφεραν όλοι οι κάτοικοι του χωριού
προσπαθώντας να επιζήσουν και να αναθρέψουν τα παιδιά τους . ’Ενα από τα
σημαντικότερα προβλήματα της εποχής ήταν η έλλειψη ιατρικής βοήθειας .Πιο
συγκεκριμένα άτομα είτε μικρής ηλικίας
είτε μεγάλης αποκτούσαν προβλήματα αναπηρίας .Στο χωριό όμως τότε δεν υπήρχαν
αρκετοί γιατροί και έτσι οι κάτοικοι αναγκάζονταν να κατεβαίνουν στην Ελασσόνα .Η
μετακίνησή τους γινοταν με ζώα για να φτάσουν στον προορισμό τους και να έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και ιατρική φροντίδα
.Τέλος οι συνθήκες επιβίωσης εκείνες τις εποχής ήταν άσχημες στις κατεχόμενες
περιοχές .Καθώς ο παππούς μου μού διηγούνταν αυτή την ιστορία ήταν βαθιά
συγκινημένος αλλά και περήφανος για την παρελθούσα ζωή του τόπου του η οποία θα
του μείνει αξέχαστη .
ΝΙΑΒΉ ΜΙΧΑΕΛΑ