Του μαθητή ΣΔΡΑΛΙΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
Όταν ήταν η προγιαγιά μου Χαρίκλεια Ανδρεοπούλου
ήταν 6 χρονών, γινόταν ο πόλεμος στην Αλβανία. Σε αυτόν τον πόλεμο πήγε και ο
πρώτος ξάδερφός της που άφησε την οικογένεια του πίσω. Μετά από λίγο καιρό
αυτός σκοτώθηκε και η γυναίκα του και τα
παιδιά του τον θρηνούσαν κάθε μέρα .
Κάποια στιγμή ακούστηκε μια ανακοίνωση να εκκενωθεί
το χωριό της προγιαγιάς μου , η Αχλαδιά Καρδίτσας. Για αυτόν τον λόγο
αναγκάστηκε η οικογένειά της και αυτή να μετακομίσουν στο Καππαδοκικό Καρδίτσας.
Μια
μέρα πήγε και αγόρασε ένα καρβέλι ψωμί να φάει. Πήγε λοιπόν σε κάτι σκαλοπάτια
να κάτσει. Εκεί πέρα βρισκόντουσαν πολλές οικογένειες που θρηνούσαν τον συγγενείς
τους, οι οποίοι χάθηκαν στον πόλεμο, αλλά δυστυχώς αυτή δεν καταλάβαινε και συνέχιζε να τρώει το
ψωμί της .
Μετά από τρία χρόνια επέστρεψαν στο χωριό τους
στην Αχλαδιά μόνο και μόνο για να τα βρούνε όλα κατεστραμμένα
ΣΔΡΑΛΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ