ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΣΑΒΒΙΔΗ ΜΕΛΙΝΑΣ-ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ
( Μαρτυρία της προγιαγιάς μου Χρυσούλας Σπαθάρα - Κουτσιούκη )
Μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας , ιερείς
και ηγούμενοι της Ιεράς Μονής Σπαρμού την εξής ιστορία.
Στις αρχές τουρκοκρατίας, γύρω στα 1500 ,στο
χωριό Σπαρμός Ελασσόνας στους πρόποδες
του Ολύμπου από την πλευρά της Θεσσαλίας ζούσε ένας αρχιτσέλιγκας με την
οικογένεια του.Είχε έναν γιο και αποφάσισε να το στείλει στην Πόλη για σπουδές .Όταν
το παιδί εγκαταστάθηκε στην Πόλη ,έγινε φίλος με τον γιο ενός μπέη ο οποίος
ήταν το δεξί χέρι του Σουλτάνου. Τα παιδιά έγιναν πάρα πολύ καλοί φίλοι. Τα
χρόνια όμως πέρασαν, οι σπουδές τελείωσαν και το παιδί του αρχιτσέλιγκα έπρεπε
να γυρίσει πίσω στο χωριό του.Τότε ο Τούρκος φίλος του τού πρότεινε να πάνε
μαζί στο χωριό του για να γνωρίσει τον τόπο του.
Οι δύο φίλοι ταξίδεψαν και έφτασαν στον Σπαρμό
.Τον ερχομό του Τούρκου στο χωριό δεν τον είδαν καλό μάτι οι Σπαρμιώτες.Έτσι
ένα βράδυ τον αποκεφάλισαν.
Ο αρχιτσέλιγκας από το φόβο μη χάσει τον γιο
του τον φυγάδευσε στον Όλυμπο .Τα νέα για τον θάνατο του Τούρκου έφτασαν στα
αυτιά του Σουλτάνου και του μπέη .Ο Σουλτάνος για να συμπαρασταθεί και για να
μαλακώσει τον πόνο του μπέη, έστειλε φιρμάνι (είδηση) στον σαντζάκ μπέη της Θεσσαλίας .
Η εντολή ήταν να γίνει στάχτη όλο το χωριό από
άκρη σε άκρη και να αφανιστούν όλες οι γενιές .Για να δείξει την οργή του η
χαρακτηριστική εντολή του ήταν «Θέλω ο
καπνός να φανεί μέχρι την Πόλη».Έτσι και έγινε.Οι Τούρκοι έκαψαν τον Σπαρμό με
λίγες ανθρώπινες απώλειες, γιατί οι χωριανοί ειδοποιήθηκαν από συμπατριώτες
τους που ζούσαν κοντά στον Σαντζάκ μπέη
και κρύφτηκαν στις χαράδρες του Ολύμπου Αυτή είναι η πρώτη ιστορική μαρτυρία
καταστροφής του Σπαρμού
ΣΑΒΒΙΔΗ ΜΕΛΙΝΑ-ΔΕΣΠΟΙΝΑ