ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΣΑΒΒΙΔΗ ΜΕΛΙΝΑΣ-ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ
1.Μαρτυρία της προγιαγιάς μου Χρυσούλας Σπαθάρα- Κουτσιούκη και των αδελφών της Γρηγόρη και Γιάννη Σπαθάρα (αντάρτες της εποχής του 1940),όπως τη διηγήθηκαν στον παππού μου Bασίλειο Κουτσιούκη.
(Ο παππούς μου αφηγείται την ιστορία)
Το 1943, μια βδομάδα πριν το Πάσχα οι Γερμανοί αποφάσισαν να εφοδιάσουν
με πολεμοφόδια το συμμαχικό, ιταλικό φυλάκιο στην περιοχή του Ολύμπου.
Τα τρία στρατιωτικά αυτοκίνητα γεμάτα
πολεμικό εξοπλισμό με τρεις οδηγούς και τρεις συνοδηγούς θα περνούσαν κοντά από
το χωριό Σπαρμός.
Οι αντάρτες του χωριού που ήταν κρυμμένοι στο βουνό, το έμαθαν και
αποφάσισαν να δράσουν. Έστησαν καρτέρι , σκότωσαν τους εχθρούς, πήραν τα
αυτοκίνητα και τα έκρυψαν κάτω από τεράστια πουρνάρια ( βελανιδιές) στην
περιοχή Πετρωτό. Μετέφεραν τα πολεμοφόδια στο χωριό για να τα κρύψουν.
Το ιταλικό φυλάκιο αφού δεν έφθασαν τα αυτοκίνητα, ειδοποίησε τον
Γερμανό στρατηγό της Ελασσόνας. Εκείνος έστειλε φρουρά από Γερμανούς και
Ιταλούς στρατιώτες για να βρουν τι έγινε. Έψαξαν όλη την περιοχή και βρήκαν τα
αυτοκίνητα και τους νεκρούς στρατιώτες.
Ο Γερμανός στρατηγός για αντίποινα
αποφάσισε να κάψει το χωριό την ημέρα του Πάσχα του 1943. Οι κάτοικοι του
χωριού όμως πρόλαβαν να εγκαταλείψουν το χωριό ειδοποιημένοι από έναν διερμηνέα
των Γερμανών.
Κατέφυγαν στο φαράγγι του
Μαυραντζά στον Όλυμπο και σώθηκαν.
Οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό, δεν
άφησαν τίποτε όρθιο. Το χωριό δεν ξαναχτίστηκε ποτέ από φόβο μη ξανασυμβεί κάτι
παρόμοιο. Οι κάτοικοι διασκορπίσθηκαν στα γύρω χωριά όπως: Καλλιθέα,
Τσαριτσάνη, Λυκούδι.
Ενώθηκαν ξανά στα μέσα της δεκαετίας του ΄50 για να ξαναχτίσουν το χωριό τους λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από το παλιό στη σημερινή Ολυμπιάδα.
ΝΙΚΟΛΟΣ ΣΠΑΘΑΡΑΣ
( πατέρας της Χρυσούλας, του Γρηγόρη και του Γιάννη).