ΝΙΚΟΤΣΑΡΑΣ -ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Τρία κομμάτια σύννεφα `ς τον Έλυμπο, `ς τη ράχη,
τό να βαστάει τη δροσιά, τάλλο βαρύ χαλάζι,
το τρίτο το μαυρότερο τη θάλασσ’ αγναντεύει.
“Πάψε, γιαλέ μου, το θυμό, πάψε τα κύματα σου,
να βγουν τα κλεφτοκάραβα, πόχουν τους κλέφταις μέσα,
να βγή κι’ ο Νίκος μια βολά ψηλά `ς τ’ Αργυροπούλι.”
Όσαις μαννούλαις τ’ άκουσαν, όλαις κινούν και πάνε.
“Νίκο μ’, το πού είν’ οι άντρες μας, το πού ναι τα παιδιά μας;
-Οι άντρες σας δεν είν’ εδώ, νουδέ και τα παιδιά σας,
πάησαν πέρα `ς το Χάντακα `ς το έρημο το Πράβι,
πάν να τροχίσουν τα σπαθιά, να πλύνουν τα τουφέκια.”
τό να βαστάει τη δροσιά, τάλλο βαρύ χαλάζι,
το τρίτο το μαυρότερο τη θάλασσ’ αγναντεύει.
“Πάψε, γιαλέ μου, το θυμό, πάψε τα κύματα σου,
να βγουν τα κλεφτοκάραβα, πόχουν τους κλέφταις μέσα,
να βγή κι’ ο Νίκος μια βολά ψηλά `ς τ’ Αργυροπούλι.”
Όσαις μαννούλαις τ’ άκουσαν, όλαις κινούν και πάνε.
“Νίκο μ’, το πού είν’ οι άντρες μας, το πού ναι τα παιδιά μας;
-Οι άντρες σας δεν είν’ εδώ, νουδέ και τα παιδιά σας,
πάησαν πέρα `ς το Χάντακα `ς το έρημο το Πράβι,
πάν να τροχίσουν τα σπαθιά, να πλύνουν τα τουφέκια.”