ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΡΗΓΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑΣ
Το χωριό μου είναι η Συκιά Ελασσόνας και η Κρανιά Ελασσόνας. Συνηθίζω να πηγαίνω πιο πολύ στη Συκιά αλλά όσες φορές πηγαίνω στην Κρανιά βλέπω ακόμα τις καταστροφές που είχα γίνει τότε με τον πόλεμο. Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους .Τα μικρά παιδιά έμεναν με τις μαμάδες τους κλειδωμένα στα σπίτια τους .
Όταν έγινε ο
πόλεμος η προγιαγιά μου και ο προπαππούς μου πολέμησαν τους Γερμανούς. Η προγιαγιά μου έχασε το χέρι της και ο
προπαππούς μου τα πόδια του. Όταν τελείωσε ο πόλεμος όλοι τους ήταν εξαντλημένοι
και γύρισαν όσοι έζησαν. Οι προπαππούδες μου δεν άντεξαν πολύ. Μετά από δύο μήνες «έφυγαν» και ηρέμησαν .
Η Κρανιά
έχει σαν ενθύμιο ακόμα από τις
καταστροφές το καμένο δάσος, τα καμένα σπίτια, το νεκροταφείο με τα μνήματα των ανθρώπων που πολέμησαν για το
καλό του χωριού μας, έδειξαν τη λεβεντιά τους και εμείς μέχρι και σήμερα τους
ευγνωμονούμε.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ, ΚΟΡΗΣ
ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΖΙΩΓΑ
ΡΗΓΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑ