ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΚΑΡΑΤΑΣΙΟΥ ΕΥΘΑΛΙΑΣ
H προγιαγιά μου ονομαζόταν Μαρία Χατζή, το γένος Πάσχου. Γεννήθηκε το 1910
στο Σαραντάπορο Ελασσόνας. Ήταν τέσσερα αδέλφια ορφανά από γονείς και τα
μεγάλωσε η γιαγιά.
Όταν άρχισε
ο Β. Παγκόσμιος Πόλεμος ο άντρας της δεν πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο γιατί
είχαν έξι παιδιά .Οι Γερμανοί μάζεψαν όλους τους κατοίκους τους πήγαν σε μια
βρύση, τον «Μέγα» και έκαψαν όλα τα σπίτια. Η οικογένεια της εκτός από το σπίτι
έχασε και 300 πρόβατα
Μετά πήραν
τους άντρες, τους πήγαν στην περιοχή Μελίσσι, στις 17 Ιανουαρίου 1944 και τους
σκότωσαν. Όσοι επέζησαν έφτιαξαν καλύβες για να μείνουν .Το καλοκαίρι πήγαιναν
το βράδυ στα χωράφια για να θερίσουν και τη μέρα κρύβονταν.
Όταν έφυγαν
οι Γερμανοί πήγαν οι ΜΑΥδες και ο στρατός. Συνέλαβαν την προγιαγιά μου λόγω
πολιτικών ιδεών του άντρα της Λάμπρου Χατζή (ο οποίος είχε διαφύγει στο
βουνό παρά τη θέλησή του). Πέρασε από ανάκριση. Της έκοψαν τα μαλλιά με
μαχαίρι, τη χτυπούσαν με μαστίγιο, πλάκωσαν το σώμα της με πέτρες. Χάρη σε έναν
συγχωριανό της την άφησαν ελεύθερη.
Για να
γιατρευτούν τα τραύματά της, ο πατέρας της έκοψε ένα πρόβατο, το έγδαρε, το
άλειψε με λάδι και θυμίαμα και τύλιξε όλο το κορμί, που είχε μελανιάσει από τα
χτυπήματα.
Ο άντρας της
σκοτώθηκε κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο στο βουνό Κόζιακα, σύμφωνα με μαρτυρίες, αλλά
δε βρέθηκε ποτέ το νεκρό σώμα του…
Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να πάρει
σύνταξη Εθνικής Αντίστασης.
Η προγιαγιά
μου έφυγε από τη ζωή 83 ετών, στις 7 Ιουνίου του 1993. Όλοι τη θυμούνται ως μια
γυναίκα ευθυτενή, αρχοντική, ήρεμη. Πάντρεψε τα έξι παιδιά της (3 αγόρια, 3
κορίτσια), είδε εγγόνια και δισέγγονα, αλλά δυστυχώς έζησε και την απώλεια των
δυο αγοριών της. Όσο ζούσε δεν έβγαλε τα μαύρα ρούχα ποτέ…
ΚΑΡΑΤΑΣΙΟΥ ΕΥΘΑΛΙΑ