ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΣΑΚΚΑ ΣΟΦΙΑΣ
Γενικά πολλοί συγγενείς μου έζησαν στον πόλεμο αλλά από τον μόνο που μπόρεσα να πάρω πληροφορίες ήταν η προγιαγιά μου. Η προγιαγιά μου έζησε τον τρόμο του πολέμου προσπαθώντας να επιβιώσει. Κάποια μέρα του 1940 κοντά στα Χριστούγεννα η προγιαγιά μου ήταν μόλις 6 χρονών και ζούσε στη Βερδικούσσα μαζί με την οικογένειά της .Ξαφνικά οι χωριανοί έδωσαν εντολή να φύγουν όλοι από τα σπίτια τους γιατί οι Ιταλοί είχαν εισβάλλει στο χωριό. Οι γονείς της προγιαγιάς μου πήραν αυτή και τα αδέρφια της στους ώμους τους καθώς και αλεύρι, σιτάρι και διάφορα τρόφιμα για να επιβιώσουν και έτρεξαν στο δάσος ,το οποίο ήτανε γεμάτο χιόνια ,για να κρυφτούν. Για εκείνο το βράδυ ο μπαμπάς της προγιαγιάς μου έφτιαξε ένα πρόχειρο κατάλυμα από φτέρες και βελέντζες για να κοιμηθούν Το επόμενο πρωί πήγαν πιο βαθιά στο δάσος όπου έφτιαξαν ένα καλυβάκι στο οποίο έμειναν για έναν ολόκληρο χρόνο τρώγοντας ελάχιστο φαγητό σε καθημερινή βάση.
Μετά από έναν χρόνο ενημερώθηκαν ότι οι Ιταλοί
έφυγαν και έτσι επέστρεψαν στο χωριό. Δυστυχώς μετά από δυο χρόνια έπρεπε να
καταφύγουν ξανά στο δάσος γιατί ήρθαν στο χωριό οι Ιταλοί και οι Γερμανοί.
Όταν μετά
από λίγους μήνες επέστρεψαν έμαθαν κάποια αδιανόητα νέα .Τρεις γνωστές γυναίκες
της οικογένειας της προγιαγιάς μου είχαν κατέβει κρυφά στο χωριό για να πάρουν
προμήθειες .Τις έπιασαν οι Γερμανοί, τις έβαλαν σε ένα σπίτι και τις έκαψαν
ζωντανές. Επίσης τρεις μεγάλες ξαδέρφες
της προγιαγιάς μου συνελήφθησαν από τους Γερμανούς, οι οποίοι της βασάνισαν
πάρα πολύ ,τις έριξαν μέσα σε ένα ποτάμι για να ομολογήσουν πού είναι τα
πυρομαχικά και τις δύο από αυτές τις κρέμασαν από ένα δέντρο και τις πυροβόλησαν.
Τέλος τα μάτια της προγιαγιάς μου αντίκρισαν πολλά σπίτια του χωριού τα οποία
ήταν καμένα ολοσχερώς.
Από αυτά τα γεγονότα καταλαβαίνουμε ότι
χιλιάδες άνθρωποι έχουν περάσει οδυνηρές καταστάσεις λόγω του πολέμου όπως και η
προγιαγιά μου και θεωρώ ότι είμαστε πολύ τυχεροί που δεν έχουμε ζήσει κάτι
παρόμοιο προς το παρόν.
ΣΑΚΚΑ ΣΟΦΙΑ